فکر میکنیم ازدواج یعنی نصف کردن زندگی با یکی دیگه. یعنی دو تا شدن در همه ی زمینه ها . یعنی مشارکت در تمام لحظه ها!
هر انسانی به حکم انسان بودنش برای خودش حریم خصوصی داره. جایی که میخواد توش خودش باشه و چیزهای مورد علاقه اش. یا نه خودش و اسرارش. یا نه خودش و جزئیات ریزه میزه ای که فقط مال خودشه. نمیدونم این نظریه ی مشارکت در تمامی مراحل و جزئیات از کجا برای یک زندگی زناشویی موفق تعریف شده.
از دید من زندگی مشترکی سالمه که توی اون حریم خصوصی افراد دیده و رعایت بشه. شاید یک مرد دوست داره با دوستاش تنها باشه و در مورد مسائلی صحبت کنه که دلش نمیخواد همسرش در اونها شریک باشه. شاید یک زن نیاز داره ساعاتی چند تنها باشه و برای زندگی و آینده ی خودش به تنهایی برنامه ریزی کنه. شاید دلش میخواد مهمونی بره که شوهرش اونجا نباشه. شاید هرکدوم از اونها نیاز داره با دوستاش بدون حضور دیگری مسافرت بره.
میدونم جامعه ی بدی داریم. میدونم در این زمینه فرهنگ اجتماعی مزخرفی داریم. اگه تنها تو یک مهمونی ببینندت فوری میپرسند شوهرت کو؟ چرا نیومده؟ الان کجاست؟ قهر کردید؟ آهان اون هم با دوستاشه؟ حتمن دارن خلاف میکنند! حتمن ...آوردند. حتمن دارند عیش و عشرت میکنند و تو در لبه ی پرتگاهی! اگه بدون حضور همسرت با جنس مخالف قراری هرچند کاری (که به نظر من حتی غیر کاریش هم میتونه قرار سالمی باشه) تو کافی شاپ یا رستورانی داشته باشی کافیه یک آشنا ببیندت...فوری دربارت قضاوت میکنه که اگه زنی حتمن ریگی به کفش داری. و اگر مردی حتمن زیر سرت بلند شده.
حریم خصوصی تنها به ارتباطات و زندگی اجتماعی نیست. روزهایی در زندگی هر یک از ما هست که دلمون میخواد تنها باشم. دوست داریم دراز بکشیم و مثلن کتاب بخونیم. حوصله ی حرف زدن نداریم. خودمون رو هم به زور تحمل میکنیم چه برسه به یکی دیگه. حالا قوانین زندگی مشترک میگه نه محدوده ای مخصوص تو به تنهایی وجود نداره. ممکنه در زمینه هایی حضور شریکت کمرنگتر باشه ولی باید باشه.
یک زن باید بدونه حقوق ماهیانه شوهرش چقدره. چقدر اون رو پس انداز میکنه. خرج و مخارجش چیه؟ برای مامانش کادو خریده؟ چرا؟ چقدر؟ کی؟ سر کارش همکار خانوم داره؟ چند سالشه؟ ازدواج نکرده؟ خدا به دور این یعنی خطری داره زندگیشو تهدید میکنه...
یک مرد باید بدونه همسرش بعد از کار یک راست میاد خونه یا میره مغازه ها رو نگاه میکنه. با کی داره تلفنی حرف میزنه؟ چی میگه؟ آقای فلانی که بیش از دوبار در روز اسمش رو آورده کیه؟ خوش تیپه؟ واویلا...این یعنی زندگیش از دست رفته...
همسر شما تو خونه کم صحبت میکنه؟ این نشانه ی خطره! دلش میخواد بدون حضور شما با دوستاش بیرون بره؟ پس چرا ازدواج کرده؟ مجرد میموند هرکاری دوست داشت میکرد....
البته در نظر داشته باشد منظور من حفظ حریم شخصی خودمون و احترام به حریم شخصی همسرمونه. نه چیزی بیشتر!
هر انسانی به حکم انسان بودنش برای خودش حریم خصوصی داره. جایی که میخواد توش خودش باشه و چیزهای مورد علاقه اش. یا نه خودش و اسرارش. یا نه خودش و جزئیات ریزه میزه ای که فقط مال خودشه. نمیدونم این نظریه ی مشارکت در تمامی مراحل و جزئیات از کجا برای یک زندگی زناشویی موفق تعریف شده.
از دید من زندگی مشترکی سالمه که توی اون حریم خصوصی افراد دیده و رعایت بشه. شاید یک مرد دوست داره با دوستاش تنها باشه و در مورد مسائلی صحبت کنه که دلش نمیخواد همسرش در اونها شریک باشه. شاید یک زن نیاز داره ساعاتی چند تنها باشه و برای زندگی و آینده ی خودش به تنهایی برنامه ریزی کنه. شاید دلش میخواد مهمونی بره که شوهرش اونجا نباشه. شاید هرکدوم از اونها نیاز داره با دوستاش بدون حضور دیگری مسافرت بره.
میدونم جامعه ی بدی داریم. میدونم در این زمینه فرهنگ اجتماعی مزخرفی داریم. اگه تنها تو یک مهمونی ببینندت فوری میپرسند شوهرت کو؟ چرا نیومده؟ الان کجاست؟ قهر کردید؟ آهان اون هم با دوستاشه؟ حتمن دارن خلاف میکنند! حتمن ...آوردند. حتمن دارند عیش و عشرت میکنند و تو در لبه ی پرتگاهی! اگه بدون حضور همسرت با جنس مخالف قراری هرچند کاری (که به نظر من حتی غیر کاریش هم میتونه قرار سالمی باشه) تو کافی شاپ یا رستورانی داشته باشی کافیه یک آشنا ببیندت...فوری دربارت قضاوت میکنه که اگه زنی حتمن ریگی به کفش داری. و اگر مردی حتمن زیر سرت بلند شده.
حریم خصوصی تنها به ارتباطات و زندگی اجتماعی نیست. روزهایی در زندگی هر یک از ما هست که دلمون میخواد تنها باشم. دوست داریم دراز بکشیم و مثلن کتاب بخونیم. حوصله ی حرف زدن نداریم. خودمون رو هم به زور تحمل میکنیم چه برسه به یکی دیگه. حالا قوانین زندگی مشترک میگه نه محدوده ای مخصوص تو به تنهایی وجود نداره. ممکنه در زمینه هایی حضور شریکت کمرنگتر باشه ولی باید باشه.
یک زن باید بدونه حقوق ماهیانه شوهرش چقدره. چقدر اون رو پس انداز میکنه. خرج و مخارجش چیه؟ برای مامانش کادو خریده؟ چرا؟ چقدر؟ کی؟ سر کارش همکار خانوم داره؟ چند سالشه؟ ازدواج نکرده؟ خدا به دور این یعنی خطری داره زندگیشو تهدید میکنه...
یک مرد باید بدونه همسرش بعد از کار یک راست میاد خونه یا میره مغازه ها رو نگاه میکنه. با کی داره تلفنی حرف میزنه؟ چی میگه؟ آقای فلانی که بیش از دوبار در روز اسمش رو آورده کیه؟ خوش تیپه؟ واویلا...این یعنی زندگیش از دست رفته...
همسر شما تو خونه کم صحبت میکنه؟ این نشانه ی خطره! دلش میخواد بدون حضور شما با دوستاش بیرون بره؟ پس چرا ازدواج کرده؟ مجرد میموند هرکاری دوست داشت میکرد....
البته در نظر داشته باشد منظور من حفظ حریم شخصی خودمون و احترام به حریم شخصی همسرمونه. نه چیزی بیشتر!
---------------
پ.ن:
بدبخت شدم رفت :
1. گوشیمو با یکی از بچه ها عوض کردم از 4شنبه هرکی زنگ میزنه یا بدتر sms میده نمیدونم کیه. حالا این وسط شونصد تا تماس از هر دو نوع از بچه های کارگاه و شرکت داشتم...
2. امروز و فردا و پس فردا ممیزی داریم . یک ممیز زاغارت فرستادند برامون که رفته از کارگر بتن ریز پرسیده خط مشی کیفیت شرکت چیه و چند تا بند داره. الان آقای مهربون همیشه در صحنه زنگ زد داشت خون گریه میکرد. اعصابم ریخته به هم. آقای مهربون میگه برامون دعا کنید!!!!!!
خدا بگم این گواهی دهتده ها رو چکار کنه که هر ننه قمری رو میفرستند به عنوان سرممیز!!!
|