بالاخره هرکسی یک سری نقاط حساس ذهنی داره. نمیدونم یک سری حفره های ریز و درشت که کافیه مسئله مورد حساسیتت توشون بیفته که اتصال برقرار و فرایند قاط زدن محقق میشه. هرچقدر هم خونسرد باشی در این شرایط مغزت مثل یک دیگ آش رشته اس که زیرش روشنه و دارن همش میزنن. هیچ تمرکزی روی هیچ موضوعی نداری و فقط میخوای خودت رو از شر شرایط موجود به نحوی خلاص کنی.
1.داد میزنی. اخم میکنی. هرچی از دهنت در میاد به هرکی دلت میخواد میگی. میزنی. میشکنی. تهدید میکنی. ویران میکنی. بدون توجه به موقعیتت. بدون در نظر گرفتن شخصیتت. فقط دهنت رو باز میکنی و چشماتو میبیندی و خودت رو تخلیه روانی میکنی.
2.اهل فریاد و کولی بازی نیستی. در حالیکه سراپا داری میلرزی نفس عمیقی میکشی و به خودت یادآوری میکنی که یک انسان متمدن و روشنفکری . در حالیکه صدات از خشم میلرزه با جملات کوتاه و تلگرافی تصمیم قاطعانه و بدون پشتوانه عقلی و فکری مناسبی رو که گرفتی اعلام میکنی.
3.باز هم به خودت یادآوری میکنی که انسانی. که متمدنی. که موقعیتت فلانه. که در این شرایط هیچکس جز خودت نمیتونه آرومت کنه. نفس عمیقی میکشی و موقعیت خودت رو از نظر جسمی و فکری عوض میکنی و فقط صبر و تلاش میکنی این حالتت رفع بشه. هیچ تصمیمی نمیگیری و اجازه نمیدی کسی هم برات تصمیم بگیره. حتی اگر دو روز طول بکشه.
نتیجه:
1.همه چیز خراب و داغون شده. برای برگشتن باید انرژی زیادی صرف کنی. موقعیت هرگز و هرگز به حالت قبل از دیوونه بازیت برنمیگرده.حتی اگر طرف مقابلت اینطور وانمود کنه. چرا که قبل از شکستن دیگری خودت روشکستی. اگر خیلی مغرور باشی تا آخر عمرت باید خلائی که ایجاد کردی رو تحمل کنی. اگر نه بهای گزافی بابت لحظات از خود بی خود شدنت باید بپردازی.
2.تصمیمی که پشتوانه ی منطق و فکری نداشته باشه نتیجه ای جز پشیمونی نداره. شاید مدتی طول بکشه که بفهمی اشتباه کردی. شاید هم هرگز نفهمی و همیشه از خودت ممنون باشی که خودت رو کنترل کردی و رفتار یک رو نداشتی.
3.آروم شدی. از اینکه تونستی خودت رو کنترل کنی خوشحالی. حالا موقع حل مسئله س.
1.داد میزنی. اخم میکنی. هرچی از دهنت در میاد به هرکی دلت میخواد میگی. میزنی. میشکنی. تهدید میکنی. ویران میکنی. بدون توجه به موقعیتت. بدون در نظر گرفتن شخصیتت. فقط دهنت رو باز میکنی و چشماتو میبیندی و خودت رو تخلیه روانی میکنی.
2.اهل فریاد و کولی بازی نیستی. در حالیکه سراپا داری میلرزی نفس عمیقی میکشی و به خودت یادآوری میکنی که یک انسان متمدن و روشنفکری . در حالیکه صدات از خشم میلرزه با جملات کوتاه و تلگرافی تصمیم قاطعانه و بدون پشتوانه عقلی و فکری مناسبی رو که گرفتی اعلام میکنی.
3.باز هم به خودت یادآوری میکنی که انسانی. که متمدنی. که موقعیتت فلانه. که در این شرایط هیچکس جز خودت نمیتونه آرومت کنه. نفس عمیقی میکشی و موقعیت خودت رو از نظر جسمی و فکری عوض میکنی و فقط صبر و تلاش میکنی این حالتت رفع بشه. هیچ تصمیمی نمیگیری و اجازه نمیدی کسی هم برات تصمیم بگیره. حتی اگر دو روز طول بکشه.
نتیجه:
1.همه چیز خراب و داغون شده. برای برگشتن باید انرژی زیادی صرف کنی. موقعیت هرگز و هرگز به حالت قبل از دیوونه بازیت برنمیگرده.حتی اگر طرف مقابلت اینطور وانمود کنه. چرا که قبل از شکستن دیگری خودت روشکستی. اگر خیلی مغرور باشی تا آخر عمرت باید خلائی که ایجاد کردی رو تحمل کنی. اگر نه بهای گزافی بابت لحظات از خود بی خود شدنت باید بپردازی.
2.تصمیمی که پشتوانه ی منطق و فکری نداشته باشه نتیجه ای جز پشیمونی نداره. شاید مدتی طول بکشه که بفهمی اشتباه کردی. شاید هم هرگز نفهمی و همیشه از خودت ممنون باشی که خودت رو کنترل کردی و رفتار یک رو نداشتی.
3.آروم شدی. از اینکه تونستی خودت رو کنترل کنی خوشحالی. حالا موقع حل مسئله س.
------------------------------------------
خواهشی دارم از همتون. (شاید بهتر باشه بگم از هممون. )
موقع عصبانیت اول از همه بفهمیم که عصبانی هستیم. نه اینکه بعد از تخلیه روانی بگیم خوب اون موقع عصبانی بودم.
به خودمون یادآوری کنیم که انسانیم . شخصیتمون یادمون بیاد و یادمون بیاد که لات سرکوچه نیستیم.
برای رهایی از این فشار دست به هرکاری نزنیم و بدتر از همه کارهای جبران ناپذیر نکنیم.
آرامش خودمون رو حفظ کنیم و در زمان عصبانیت هیچ تصمیمی نگیریم.
جان کلام اینه: تو رو خدا...جون نیکو...به خودمون مسلط باشیم .
|